• cover

    ‘Όχι πια...μόνη!’ αναφωνεί οργισμένα σχεδόν κάθε μέρα, λίγο πριν κοιμηθεί η Νάντια αλλά η φωνή της φαίνεται σαν να μην ακούγεται από κανέναν, ούτε καν από την ίδια. Από τότε που θυμάται τον εαυτό της μέχρι και σήμερα, που κοντεύει στην ηλικία των τριάντα, είχε μια ζωή γεμάτη από δυσκολίες. Τι να πρωτοθυμηθεί; Μια ερωτική απογοήτευση, ένας ανεκπλήρωτος έρωτας, σεξουαλικά τραύματα, απορρίψεις, μπερδέματα, παρεξηγήσεις, συνθέτουν μια πορεία ζωής με τον ίδιο πάντα προορισμό αλλά και το ίδιο αποτέλεσμα, την απέραντη μοναξιά της. Εύλογα γεννιέται το ερώτημα. Είναι απλά άτυχη ή μήπως γεννήθηκε για να είναι στη ζωή πάντα μόνη;