• cover

    Τη θάλασσα ο άνεμος οργίζει

    και αυτή το άρμα ελευθερώνει

    βουνά με λευκά άλογα σηκώνει,

    ποτάμια από δάκρυα χαρίζει.

    Βάρκα σε άγνωστα νερά αρμενίζει,

    καμβάς από δίχτυα μπερδεμένα

    με γκρίζες πινελιές ζωγραφισμένα…

     

    Όταν στον κόσμο μου σε συναντήσω

    στο αστέρι μονοπάτι για να βρεις

    ουράνιο τόξο στα μαλλιά σου θα κολλήσω…

     

    Η θάλασσα κουνάει τη βάρκα

    μοιάζουν σαν μωρά που παραδίδονται

    αμαχητί στα χάδια της…

     

    Η νύχτα έστρωσε μαύρα σεντόνια

    και ξετύλιξε τα άστρα του ουρανού

    να θυμίζουν πως υπάρχει μυστήριο…

     

    Όσο υπάρχουν άνθρωποι

    τον κόσμο ομορφαίνουν,

    όταν πονούν συνάνθρωποι

    με αγάπη τους γιατρεύουν…

     

    Και όταν ήρθε ή ώρα να χαρίσεις το πρώτο φιλί

    το αντάλλαξες με μοναξιά…

     

    Όμορφη κόρη,

    με λευκό σταυρό στο στήθος,

    περπατάς φοβισμένη στο παλάτι σου,

    μπροστά σε αγριεμένο πλήθος…

     

    Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα κοιμούνται στο φεγγάρι

    και οι βασιλείς ακόμα συγκρούονται για την

    κατάκτηση της σκοτεινής του πλευράς…