Αυτοέκδοση ηλεκτρονικών βιβλίων

[...] Τα χαϊκού μεταφέρθηκαν αρχικά από ευαίσθητους ποιητές (Δ. Ι. Αντωνίου, Γιώργος Σεφέρης) και ευδοκίμησαν στους ελληνικούς λογοτεχνικούς κήπους και όχι μόνο. Ήδη έχουν δει το φως της δημοσιότητας και συνεχώς αυξάνουν οι εκδόσεις καταξιωμένων Ελλήνων ποιητών με το είδος αυτό της ποίησης. Αφού μυήθηκα και εγώ στην ιαπωνική αυτή ποίηση και αφού παρακινήθηκα από φίλους, ειδικότερους από μένα, τόλμησα και αποφάσισα, ύστερα από πολλή σκέψη, να προβώ στην έκδοση της παρούσας Συλλογής με χαϊκού, που είναι καρπός πολλών χρόνων ενημέρωσης, ενασχόλησης και αγάπης προς αυτό το είδος. Τα χαϊκού είναι από τις δυσκολότερες μορφές ποιητικής έκφρασης. Αναδεικνύεται το πολύ, το ωραίο, το αξιόλογο και το ουσιώδες μέσα από το λίγο. Εκφράζουν πολλά, υπονοούν περισσότερα, με όσο το δυνατόν λιγότερες λέξεις. Μία ολοκληρωμένη νοηματικά ευαισθησία, παρομοίωση, έμπνευση, παρατήρηση, καταγραφή, θαυμασμός, βίωμα, αίσθημα, συναίσθημα και κατάθεση ψυχής του ποιητή, πρέπει να γίνει με μέτρο (μέτρον άριστον έλεγαν οι πρόγονοί μας), για να είναι χαϊκού. Ό,τι έχει να εκφράσει ο ποιητής πρέπει να καταγραφεί σε τρεις μικρούς στίχους και μάλιστα με ορισμένες συλλαβές ο καθένας. Όσο εύκολο ακούγεται, τόσο δύσκολο είναι στην πράξη, όχι όμως και αποτρεπτικό για εκείνον που θα ήθελε να δοκιμάσει τις ικανότητές του. Συγκεκριμένα ο πρώτος στίχος πρέπει να έχει πέντε συλλαβές, ο δεύτερος εφτά και ο τρίτος πέντε. Προτρέπω τους αναγνώστες μου να δοκιμάσουν. Θα αισθανθούν μεγάλη ικανοποίηση, όταν ένα σημαντικό και φευγαλέο γι’ αυτούς αίσθημα το καταγράψουν με τους όρους που προαναφέρθηκαν, μέσα σε τρεις στίχους...

[...] Μικρά σε έκταση ποιήματα και με προσεκτικά βήματα στο χώρο της παραδοσιακής ποίησης. Με το βηματισμό αυτό πήγα στις ακροποταμιές, στις ακρογιαλιές, σκαρφάλωσα στις βουνοκορφές, ροβόλησα στις πλαγιές και έφτασα στους κάμπους, οτα χωριά και στις πόλεις. Ας σημειωθεί εδώ ότι μεγάλωσα σε ορεινό χωριό, κοντά στη φύση, και ότι ως δάσκαλος υπηρέτησα σε πολλά μέρη της πατρίδας μας. Συνάντησα καθημερινούς ανθρώπους, νέους, γέρους, παιδιά, ερωτευμένους, αγρότες, άνεργους, φτωχούς, μετανάστες κ.λπ. Αφουγκράστηκα μελωδίες πουλιών, το κελάρυσμα του νερού στα ρυάκια, τον παφλασμό των κυμάτων, τις χαρές, τις λύπες και τους πόνους των ανθρώπων της κοινωνίας. Όλα τα βιώματα και τις παρατηρήσεις, με ακρίβεια καί ευαισθησία, προσπάθησα να τα γράψω παραστατικά και απλά, όπως θα τα ήθελε και «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΣΓΗΝ ΑΚΡΟΠΟΤΑΜΙΑ» του Γιώργου Σεφέρη...

Η μεγάλη απήχηση που είχε η ποιητική μου Συλλογή «ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΙΔΕΣ» - Χαϊκού και οι έπαινοι και τα βραβεία με τα οποία τιμήθηκε διεθνώς η Συλλογή «POET’S GARDEN» με πολλά χαϊκού και άλλα ποιήματα, μεταφρασμένα στ’ Αγγλικά από τη γνωστή και πολυβραβευμένη ποιήτρια Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη, με οδήγησαν και με ενέπνευσαν να γράψω στη συνέχεια και άλλα διακόσια οκτώ (208) χαϊκού. Για την καλύτερη μελέτη τους τα χώρισα στις εξής έξι (6) θεματικές ενότητες : Α΄. ΦΥΣΙΟΛΑΤΡΙΚΑ Β΄. ΑΡΧΑΙΕΣ ΡΗΣΕΙΣ Γ΄. ΛΟΓΙΑ ΑΓΑΠΗΣ Δ΄. Η ΚΡΙΣΗ ΚΑΛΑ ΚΡΑΤΕΙ Ε΄. ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑΣ ΣΤ΄. ΕΝΑ ΚΙ ΕΝΑ Για την τεχνοτροπία της Ιαπωνικής αυτής ποιητικής γραφής, θέλω να πιστεύω, ότι οι αναγνώστες μου τόσο από τον πρόλογό μου στις «ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΙΔΕΣ» όσο και από τις διαδικτυακές αναρτήσεις μου, είναι επαρκώς ενημερωμένοι. Υπενθυμίζω όμως ότι το Χαϊκού είναι ένα μικρό τρίστιχο ποίημα με ορισμένες συλλαβές ( 5 -7 -5) για κάθε στίχο, συντακτικά ορθά γραμμένο, που να βγάζει και πλήρες νόημα...

[...] Στο συγκεκριμένο βιβλίο δεν καταθέτει ποιήματά του. Καταθέτει όμως το απαύγασμα της πολύχρονης πείρας του ως εκπαιδευτικού, καταθέτει τις σκέψεις και τις απόψεις του με σαφήνεια, γλαφυρότητα και διακριτικότητα όσα ως λειτουργός της τέχνης βιώνει, όσα ως άνθρωπο τον απασχολούν, όσα ως πολίτη τον πληγώνουν. Στις πενήντα συν μία πολυθεματικές και καίριες ερωτήσεις που του υποβλήθηκαν από την αξιόλογη λογοτέχνιδα και μεταφράστρια Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη, ο Σπύρος Καραμούντζος ξεδιπλώνει με ευλάβεια όλη την πορεία της ζωής του και απαντά σε μια σειρά ερωτήσεων με ειλικρίνεια και σεμνότητα...

SPIROS K. KARAMOUNTZOS is a famous and charismatic Greek poet and writer. His poetry is an open window to the world and all the people. His garden is a beautiful place too. Wandering in it (reading his poem by the same title), we can see a lot of trees and flowers: sunflowers, basils, carnations, geraniums, dahlia, violets, daisies, chrysanthemums, cyclamens, pomegranate trees, roses, vines, fir trees, almond tress, olive trees, walnut trees, fig trees, bay… “Poet’s garden is a small heaven on earth…” The harmony of colours in nature calm us, a wealth of words, feelings, memories and pictures gain our estimation. The poet helps us to become more profound too. If we want it, of course. His poetry is pervaded by love for the nature, people and life. The theologian and writer Mr. Antonis Mentes, writes about this: “In the whole of his poetic work, we read poems with personal deposit of heart, a living testimony of love”. We’ll add that his work has a clear orientation in light and life. The big gift of life. The poet has enclosed in a few or more verses, all “the light of words”, a heartbeat, the blossoming of hope, love’s words, the morning dewdrops, a double joy, an intellectual inquiry, a smile, the past and the present…

[...] Η παρούσα συλλογή με το συμβολικό τίτλο «Ηλίανθοι», τον οποίο δανείζεται από συμπεριληφθέν ομότιτλο ποίημα, απαρτίζεται από τρεις ενότητες («Αναμνήσεις», «Αφιερώματα», και « Του νερού γυρίσματα») και από ένα σεβαστικό επίμετρο με εργοβιογραφικά στοιχεία και με σταχυολογήσεις από επιστολές και από κριτικά σημειώματα, δημοσιευθέντα ή μη , που αναφέρονται στα μέχρι στιγμής εκδοθέντα έργα («Αλκυόνες» (2000), «Δοξαρίσματα» (2004). («Φυλλοβολήματα» (2006), «Δροσασταλίδες» (2006) και «Λόγια Καρυάς» (2007). Τα ποιήματα των παραπάνω ενοτήτων, εξεταζόμενα από άποψη θεματικής και στιχουργικής, επαναλαμβάνουν αλλά και συμπληρώνουν τις αναφερόμενες συλλογές. Ακολουθούν βασικά τις αρχές της παραδοσιακής ποίησης, η οποία στις μέρες μας λογίζεται ξεπερασμένη, αναχρονιστική, παρ’ όλο που δεν είναι λίγοι οι εμπνευσμένοι υπέρμαχοί της. οι λάτρες του μέτρου, του ρυθμικού δηλαδή χαρακτήρα των στίχων, που απαιτούσαν παλαιότερα η πρωσωδιακή στιχουργία και μετέπειτα η τονική...

[...] Η παρούσα ποιητική συλλογή με το μηνυματικό τίτλο «Τα δει-λινά», προσφιλή στην τέχνη του λόγου, αλλά και σηματοδοτούμε-νη στην περίπτωση από το καβαφικό μότο, απαρτίζεται από τις παρακάτω ανισομερείς ενότητες : Δειλινά. Γιορτινά. Της φύσης. Της αγάπης. Της Κρίσης. Και τα λοιπά. Οι παραπάνω ενότητες οριοθετούν την ποικιλία της θεματικής και το εύρος των αναζητή-σεων του ποιητή, των ψυχικών του διαθέσεων, της κάποτε πλεο-νάζουσας και παγερής μοναξιάς του, της ανυπόκριτης αγάπης του για τον άνθρωπο, κυρίως για το παιδί, για τους ανθρώπους του μόχθου και της βιοπάλης και για αναξιοπαθούντες πρόσφυγες, της έντονης φυσιολατρίας του, του αμέριστου ενδιαφέροντός του για τα κοινά, των αναζητήσεών του μέσα στην τρέχουσα επικαιρότη-τα, της προσήλωσής του σε ιδέες, σε αρχές και σε υπερτοπικές και υπερχρονικές αξίες, όπως η αγάπη, η ειρήνη, και η φιλία, και της βαθιάς του θλίψης για τις οδυνηρές συνέπειες της παρατεινόμενης πολιτικής, κοινωνικής, θεσμικής και οικονομικής κακοδαιμονίας (βλ. «Κακό όνειρο», «Η μπάρα» και «Οι σωτήρες»). Φανερώνουν επίσης τον έρωτά του για το γενέθλιο τόπο, την ορεινή Καρυά Αρ-γολίδας, την οποία ανέδειξε με το προαναφερθέν βιβλίο που της αφιέρωσε, αλλά και για τον ευρύτερο πελοποννησιακό χώρο (βλ. «Αρτεμισία Παναγιά», «Παναγία η Πορτοκαλούσα», «Ζουνάτι») και όχι μόνο...

Ο ποιητής Σπύρος Καραμούντζος για μια ακόμη φορά μας αιφνιδιάζει με την νέα ποιητική του συλλογή «Ζητείται Ποιητής». Τριάντα πέντε ποιήματα αγωνίας και πόνου αλλά και ελπίδας και προσδοκίας είναι η νέα σοδειά του. Ματώνει ο λόγος του, αλλά σαν άνθρωπος που δεν άφησε το χρόνο να καλύψει με τη λήθη τις μνήμες του, γυρνά στις ρίζες του κι από κει αντλεί την προσδοκία, τη λύτρωση, τη δικαίωση. Ζητείται ποιητής, ηγέτης, καθοδηγητής που τούτες τις μέρες καλείται να σηκώσει στους ώμους του τις τύχες των ανθρώπων ενός μικρού αλλά παμμέγιστου έθνους. Καλείται να σαλπίσει εγερτήριο, να κεντρίσει τις ψυχές και τις καρδιές των ανθρώπων. Ζει τις αγωνίες των συνανθρώπων του, καταγράφει, συμπάσχει και με την οξεία πένα του, σημαδεύει στο χαρτί τον πόνο του, τις αγωνίες του, τις ελπίδες του. Κι’ αυτό έχει σημασία. Ο ποιητής Σπύρος Καραμούντζος μας αφυπνίζει αλλά και μας καθησυχάζει. Πώς αλλιώς θα μπορούσε ένας ποιητής να κοιτάξει τον κόσμο παρά μόνο από την φωτεινή του πλευρά; - Ακούγεται ακόμα η ανάσα των ανθρώπων. Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού αισθάνεται την ανάγκη να ευχαριστήσει για μια ακόμη φορά τον Σπύρο Καραμούντζο που της εμπιστεύθηκε κι αυτή του την έκδοση. Θέλει να πιστεύει ότι η ερχομός ενός άξιου εθνεγέρτη ποιητή, σύμφωνα με το πνεύμα του τίτλου της νέας ποιητικής συλλογής του, δεν θ’ αργήσει για να σαλπίσει τον νέο Θούριο. Για την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού Τσάγκος Αναστάσιος Γενικός Γραμματέας