-
Μπορεί κανείς να φαντασιωθεί κάτι, ώστε αυτό να του παρουσιαστεί; Κι αν ναι, μπορεί από την αρχή να εκτιμήσει τις συνέπειες; …Πόσο μάλλον όταν αυτές είναι αντιστρόφως ανάλογες σε μέγεθος με την ηλικία του… Δύο ιστορίες εκτυλίσσονται, στον ίδιο τόπο – σε μία παραλλαγμένη εκδοχή της Αμοργού. Η πρώτη είναι η αιτία, η αρχή – η δεύτερη η συνέπεια. Δύο ήρωες, ένας τόπος… Και ο συνδετικός κρίκος αυτών, έρχεται από τα βάθη των αιώνων, από τις απαρχές της ιστορίας – και θα παραμείνει μετά το πέρας αυτής, αν επαληθευτούν οι γραφές! «…πότε τρομακτικός, να καραδοκεί στη γωνία του δρόμου… Πότε γλυκός και προσιτός, και… πώς να το πω… ανθρώπινος… Γλυκός και αρρενωπός ταυτόχρονα.» Στην άκρη των βράχων στέκεται και ατενίζει τον κόσμο, σαν το απόκοσμο αερικό, τα μαύρα μαλλιά να πλαταγιάζουν στους ώμους, σαν ξεσκισμένα κουρέλια, σαν μαύρα φτερά.
-
«Μην θλίβεσαι, Ορφέα… Είναι στην αγκαλιά του Κυρίου… Είναι μαζί με τον Υιό μου, απολαμβάνει την αιώνιο ζωή…» Για τον Ορφέα, ή αλλιώς αδελφό-Χριστόδουλο, εκείνη η νύχτα της παραμονής της εορτής των Εισοδίων της Παναγίας, είχε στιγματίσει ολόκληρη τη μετέπειτα ζωή του, όταν από δικό του σφάλμα αφάνισε την οικογένειά του. Μόνο η παρουσία και τα ζεστά λόγια της ίδιας της Παναγίας τον στήριξαν – γι’ αυτό και αφιέρωσε την υπόλοιπη ζωή του στις υπηρεσίες της, στη Μονή προς τιμήν της, στους πρόποδες του βουνού του νησιού. Η χριστιανική πίστη και το μήνυμα της αγάπης του Ιησού είναι ο μοναδικός λόγος ύπαρξης και εξιλέωσης για εκείνον. Μέχρι που ένας επισκέπτης μοναχός, από το Άγιο Όρος καταφθάνει στη μονή, έτοιμος να ανατρέψει τη μοναδική του αλήθεια και να θέσει την πίστη του υπό αμφισβήτηση με τη βέβηλη θεώρησή του. Μία βλάσφημη και σκοτεινή ιστορία που διαδραματίζεται χειμώνα, σε ένα χριστιανικό μοναστήρι ενός ελληνικού νησιού.