Αυτοέκδοση ηλεκτρονικών βιβλίων

Μέχρι τα επτά του χρόνια, ο Γρηγόρης, ήταν ένα χαρούμενο, ευτυχισμένο αγόρι. Απολάμβανε την αγάπη, τη φροντίδα και τα θαύματα της της καλής μάγισσας, της μητέρας του. Ο αδελφός του, ο Βασίλης γνώρισε αυτή την ευτυχία μόνο για τέσσερα χρόνια. Ήταν μικρός, όταν εκείνη χάθηκε. Η μικρή Ρηνιώ δεν την γνώρισε καθόλου. Ορφάνεψε την ίδια στιγμή που γεννήθηκε. Ο πατέρας ήταν καλός, στοργικός, τους αγαπούσε, αλλά δεν ήταν η μητέρα. Μια άλλη μάγισσα, μια κακιά μαγίστρα, η μητριά μπαίνει στη ζωή τους, για να φέρει το τέλος της γαλήνης. Την καταστροφή. Θα αφανίσει το βιός του καλού πατέρας τους και τον ίδιο ακόμη. Τα παιδιά θα αποδράσουν. Φυγάδες προς μια άγνωστη, μια χαμένη ζωή. Πού πάνε; Πως θα επιβιώσουν; Ένας καλός άγγελος -ο παπα Βλάσης- οδηγεί τα βήματά τους, των αγοριών στο Παπάφειο ορφανοτροφείο και τη μικρή Ρηνιώ στον Βρεφονηπιακό Σταθμό του Δήμου. Είναι ακόμη κοντά ο ένας με τον άλλο, μέχρι που μια μέρα η Ρηνιώ θα χαθεί. Υιοθετείται από δυο καινούργιους γονείς, που παραμένουν άγνωστοι για τον Γρηγόρη. Από το ίδρυμα δεν του λένε ποιοι είναι οι θετοί γονείς της Ρηνιώς. Τα ίχνη της χάνονται και δεν θα βρεθούν ποτέ. Την ψάχνει απεγνωσμένα αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Θα μείνει μόνος στη Θεσσαλονίκη. Ο αδελφός του ο Βασίλης ξενιτεύεται. Το μόνο παρήγορο είναι ότι ξέρει που είναι και τι κάνει ο αδελφός του. Αλληλογραφούν συχνά-πυκνά. Η Ρηνιώ όμως,; Η αγαπημένη του αδελφούλα πού είναι; και πώς είναι; Τι κάνει; Φαρμάκι στην ψυχή του η θύμηση της. Οι συμπτώσεις θα ζωντανέψουν το νανούρισμα, που μ' αυτό τους κοίμιζε τα βράδια η αγαπημένη τους μητέρα. Ένα μαγικό, ένα μοναδικό βράδυ οι θύμησες από μια μελωδία και από στίχους, παλιούς, μαγικούς, ξεχασμένους θα ζωντανέψουν στο μυαλό.

Στο βιβλίο είναι γραμμένες «δύο ιστορίες». Η ιστορία της Ζωζώς και η Ιστορία της «Άλλης», της Ψωροκώσταινας Δυο ιστορίες παράλληλες, που τρέχουνε στον χρόνο. Η Ζωζώ αφηγείται τη ζωή της, τα προσωπικά της βιώματα. Τα δύσκολα παιδικά χρόνια. Στέρηση, ανέχεια, καταπίεση, εκμετάλλευση.. Εγκλωβισμένη σε έναν σκοτεινό λαβύρινθο, ψάχνει απεγνωσμένα για μια έξοδο. Για μια ευκαιρία διαφυγής. Η ευκαιρία. δεν θα της χαριστεί. Θα την δημιουργήσει και θα την κερδίσε μόνη της. Μόνη της θα την εκμεταλλευτεί. Αρχίζει να ανεβαίνει στη ζωή. Ανεβαίνει στην κοινωνία. Γίνεται πλούσια αλλά… Τί έζησε; Τί κέρδισε; Τί έχασε; Η Ζωζώ, είναι Ελληνίδα. Ζει και βιώνει, ότι ζει και ότι βιώνει ο κάθε Έλληνας και η κάθε Ελληνίδα. Η ιστορία της πατρίδας της είναι αναπόσπαστη με την προσωπική της ίστορία. Αφηγείται λοιπόν και αυτά τα κοινά βιώματα. Αφηγείται, σχολιάζει, αναλύει και και κρίνει την επικαιρότητα με τον δικό της τρόπο. Με τη δική της λογική με δικές της λέξεις . ΟΙ δυο ιστορίες τρέχουνε παράλληλα μέσα στο χρόνο. Η μία, η φανταστική ιστορία, της Ζωζώς είναι "ανοδική". Η άλλη, η πραγματική, εκ των πραγμάτων αποδείχτηκε "καθοδική", καταστροφική. Κακόμοιρη Ελληνίδα. Κακόμοιρε Έλληνα. Καημένο Ελληνόπουλο. (Η επικαιρότητα αναφέρεται σε πολιτικά και άλλα γεγονότα από τη δεκαετία του 1950 μέχρι και τη δεκαετία του 2010)

Η ιστορία αρχίζει, ρομαντικά, κάποτε, στον μεσαίωνα, κάπου, σε ένα μικρό, ξεχασμένο χωριό. Φτάνει, ρεαλιστικά, στο σήμερα και προχωράει σε ένα φανταστικό και αφάνταστα καταστροφικό, απίθανο αύριο. Αν όλα συνεχίσουν να πηγαίνουν «καλά», όπως πάνε τώρα, ίσως να παραπονιούνται μόνο τα βατράχια, ο ουρανός και τα πλατάνια• ίσως και οι πελαργοί. Και εμείς οι άνθρωποι; Μια χαρά περνάμε. Τίποτε δεν μας λείπει αφού η εταιρεία και το σύστημα τα φροντίζουν όλα: Πιο λίγη δουλειά, πιο λίγα λεφτά. Πιο λίγη ίσως και καθόλου μόρφωση. Ας είναι καλά η τεχνολογία που μας έχει πάρει όλους φαλάγγι. Ας είναι καλά η επικοινωνία, ο ψηφιακές σχέσεις, το δίκτυο. Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πλέον «ηλεκτρονικά δικτυωμένες» και εκφράζονται με άπειρα μηνύματα μεταξύ "φίλων" και «followers». Η δύναμη των μικροσκοπικών, αόρατων bits που αναβοσβήνουν ακούραστα κινεί τα πάντα. Είναι η δύναμη της ζωής, της οικονομίας, της ύπαρξής μας. Η πληροφόρηση στο μεγαλείο της. Στον κολοφώνα της δόξας της. Γιατί όχι; Αφού το δίχτυ αντέχει. Δύο μεσαίωνες: Ένας ο τότε παλιός, ο γνωστός και ένας υποθετικός, που ίσως να έρθει, ίσως και να μην έρθει. Πότε; Είπαμε: Ίσως. Πιθανόν. Το πότε και το πως είναι άγνωστα. Κανείς δεν ξέρει. Αλλά αν έρθει; Τίποτε όμως «απίθανο» δεν παύει να είναι «πιθανό». Ένα «πιθανό - απίθανο» αύριο που όλοι το απευχόμαστε. Όλοι, εκτός από τους πελαργούς, τα βατράχια, τον ουρανό και τα πλατάνια.

Ο αστυνόμος Μαράκης νοιώθει πελαγωμένος. Για πρώτη φορά στην καριέρα του έχει να λύσει έναν τέτοιο γρίφο. Τόσα χρόνια στη δίωξη εγκλήματος δεν είχε τραβήξει τέτοιο ζόρι και τώρα…. Λίγους μήνες πριν από τη σύνταξή του… Τα κομμάτια του πάζλ δεν ταιριάζουν. Ένας κοινός εγκληματίας, με καταδίκη για ναρκωτικά, νεκρός, σκοτωμένος, μαχαιρωμένος, μέσα στο σπίτι ενός συγγραφέα. Και ο συγγραφέας δεν είναι κάποιος τυχαίος. Είναι ο συγγραφέας που μεσουρανεί και μάλιστα είναι ο συγγραφέας που κι’ ο ίδιος θαυμάζει. Ευαγγέλια τα γραφτά του. Ευαγγέλια για μια κοινωνία χωρίς έγκλημα, χωρίς μίση. Για μια κοινωνία αλληλεγγύης, κατανόησης και αγάπης. Δεν υπάρχουν ίχνη διάρρηξης. Η πόρτα του διαμερίσματος άνοιξε με κλειδί… αλλά ό μόνος που διαθέτει κλειδί είναι ο ίδιος ο συγγραφέας. Ο βασικός ύποπτος. Ο ένοχος με βάσει όλα τα στοιχεία. Είναι όμως ένοχος; Ίσως ναι αλλά… ίσως και όχι. Αλλά και πάλι… Ίσως όχι… αλλά ίσως και ναι.