Το χνάρι

Δημήτρης Ζαφειρόπουλος

Δωρεάν

- Σε ερήμου το ατερμονο και χρυσαφενιο σμαρι ο λογισμος μου εφημερος, οπως της αμμου χναρι. Ειναι οσμη μεθυστικη της θαλασσας η αλμυρα, της ορασης μου η αισθηση, βαθυ πελαγους θυρα. Υδατινος οριζοντας, που ο ανεμος θεριευει του φλογισμενου λογισμου το παθος μου μερευει. Πεπλο ψυχρο με καλυψε..η κοσμικη σειρηνα, στα διχτυα της με τυλιξε, υγρη θολη βιτρινα. Πυρακτωμενη νοηση, απατηλο ψεγαδι. Φως μην προλαβει να χαρει, να γεννηθει στον Αδη. Του κοσμου το συναισθημα, του κυματος η ελξη, θε να με συρει στο βυθο, χωρις να πω μια λεξη. ... κοιτα ομως...παραδοξο!.., το χναρι μου δεν σβηνει ασαλευτο..αλωβητο.. Σαν θαυμα αντιστεκεται.. στο προσταγμα του χρονου, μοιαζει αστερι αυτοφωτο, λυχνια παρανομου.